اولین معلم

جایگاه معلمی، جایگاهی ربوبی است و نخستین معلم بشر، خود خداوند بوده است که، هم به او بیان یاد داد و هم پدر انسان¬ها را تعلیم نمود.
سوره بقره: (( وَ عَلَّمَ آدَمَ الأَسماءَ کُلَها ثُمَّ عَرضَهُم عَلَی المَلائِکَـةُ فَقالَ أََنبِئُونی بَأَسماءِ هؤُلاءِ إن کُنتُم صادِقینَ؛ سپس علم اسماء( علم اسرار آفرینش و نام¬گذاری موجودات) را همگی به آدم آموخت. بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: (( اگر راست می¬گویید، اسامی این ها را به من خبر دهید!)) (31) 
همچنین خدا در سوره الرحمن می¬فرماید: (( عَلَّمَ القُرآنَ (2) خَلَقَ الإِنسانَ(3) عَلَمَهُ البَیانَ(4) : قرآن را تعلیم فرمود، * انسان را آفرید، * و به او (( بیان)) را آموخت.* 

پیام¬ها

1.معلم واقعی خداست و قلم، بیان، استاد و کتاب، زمینه¬های تعلیم هستند.((عَلَّمَ)) 2. برتری انسان بر فرشتگان،به سبب علم است.(( وَ عَلَّمَ آدَمَ)) 3. انسان برای دریافت تمام علوم، استعداد و لیاقت دارد.((کُلَّها)) 4. فرشتگان عبادت بیشتری داشتند و آدم، علم بیشتری داشت. رابطه مقام خلافت با علم، بیشتر از عبادت است. (( نُسَبِّحُ بِحَمدِکَ )) ، (( عَلَّمَ آدَمَ الأسماءَ)) 5. برای روشن کردن دیگران،بهترین راه، برگزاری امتحان و به نمایش گذاشتن تفاوت¬ها و لیاقت¬هاست.(( عَلَّمَ)) ، (( ثُمَّ عَرَضَهُم))، (( فَقالَ أنبِئُونِی)).1 
معلمی شغل انبیا است. 
قرآن کریم یکی از وظایف پیامبر اسلام را تعلیم کتاب و حکمت معرفی می¬کند و پیامبر را معلم چیزهایی می¬داند که نمی¬توانیم از راه دیگری یاد بگیریم. 
سوره بقره: (( کَما أَرسَلنا فیکُمُ رَسُولاً مِنکُم یَتلُوا عَلَیکُمُ آیاتِنا وَ یُزَکِّیکُم وَ یُعَلِّمُکُمُ الکتابَ و الحکمَـةَ وَ یُعَلِّمُکُم ما لَم تَکُونُوا تَعلَمُونَ؛2 همان گونه( که با تغییر قبله، نعمت خود را بر شما کامل کردیم،) رسولی از خودتان در میان شما فرستادیم تا آیات ما را بر شما بخواند و شما را پاک کند و به شما، کتاب و حکمت بیاموزد و آن چه را نمی¬دانستید، به شما یاد دهد)).2 

پیام¬ها:

1. تزکیه بر تعلیم مقدم است.(( یُزَکِّیکُم وَ یُعَلِّمُکُم)) 2. آموزش دین، محور اصلی است و آموزش¬های دیگر، در مراحل بعد از آن است.ابتدا (( یُعَلِّمُکُمُ الکِتابَ وَ الحِکمَـةَ)) و پس از آن (( یُعَلِّمُکُم ما لَم تَکُونُوا تَعلَمُونَ)) 3. انسان برای شناخت بسیاری از حقایق، نیازمند وحی است. به جای (( مالا تعلمون)) فرمود: (( ما لَم تَکُونُوا تَعلَمُونَ)) تا یاد آور شود که اگر انبیا نبودند، انسان برای آگاهی از اموری همچون آینده خود و جهان، راه به جایی نداشت.3 

پی¬نوشت¬ها:

1. تفسیر نورف ج1، ص 91. 
2. بقره: 151.
3. تفسیر نور، ج1، ص 235.
4. ترجمه مکارم شیرازی.

برداشت از : نورپرتال