تبلیغ عطر

بیرون پاساژ ایستاده است . موهای مش زده را از روسری کوچکی که به سر انداخته ، بیرون ریخته است . ناخن‌های دست ، رژ لب و سایه چشمی که زده ، همه به رنگ مانتوی او یعنی ، خردلی اند .

از قیافه او  تابلویی شکل گرفته است  که هر کس وارد پاساژ می‌شود  و یا از پاساژ خارج می‌گردد باید اول نگاهی  به سر تا پای او بیندازد و یا حتی دقایقی به بهانه‌ی برش‌های نازک مقوایی که از قبل در عطر خیسانده شده است  و او آنها را به عنوان تبلیغ به مشتریان می‌دهد ، کمی هم با او گپ بزند و در آخر هم خنده ای بین آنها رد و بدل شود .   

    

                                                     

 

خانم و آقایی با بچه اشان وارد پاساژ می‌شوند . او بریده‌ی عطری مقوا را به طرف آقا می‌گیرد . مرد نگاهی به او می‌اندازد ، ابروهایش را در هم می‌کشد و بدون آنکه نمونه تبلیغی را از دست دختر بگیرد بی اعتنا دست دخترش را می‌کشد و عبور می‌کنند .

جوانی که از قبل دختر را زیر نظر دارد به او نزدیک می‌شود .جوان بی مهابا به چهره‌ی دختر چشم می‌دوزد .

دختر بریده کاغذ عطری را به پسر می‌دهد و پسر در حالیکه با دست مقوا را می‌گیرد همچنان محو تماشای صورت دختر است . 

چون با آنان فاصله دارم صحبت‌های پسر را نمی‌شنوم فقط عکس العمل دختر را می‌توانم ببینم که او پس از حرفهای پسر لبخند  می زند من به بیرون کیوسک می‌آیم و مجلات و روزنامه هایی را که مشتریان به هم ریخته اند ، مرتب می‌کنم . مطلب  زیبایی  در صفحه اول روزنامه جمهوری اسلامی از شهید مطهری که امروز سالگرد شهادت اوست نظرم را جلب می‌کند .

شرافت زن اقتضا می‌کند هنگامی که از خانه بیرون می‌رود متین و سنگین و باوقار باشد ، در طرز رفتار و لباس پوشیدنش هیچگونه عمدی که باعث تحریک و تهییج شود به کار نبرد ، زباندار لباس نپوشد ، زباندار راه نرود ، زباندار و معنی دار به سخن خود آهنگ ندهد.

سری تکان می‌دهم و دوباره نگاهم به همان پسر و دختر می‌افتد . پسر کارتی از جیبش بیرون می‌آورد و به دختر می‌دهد و لبخندهای هر دو آنها چاشنی جدا شدن پسر می‌شود .

نوشته : احمد یوسفی